Ελλάδα-Ισπανία, η ίδια ιστορία…

της Χρυσάνθης Μούρτη

(από το τεύχος 3 του "lgbt-Κόκκινο", Ιούνιος 2014)

Η Ισπανία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, είναι μία από τις λίγες χώρες στον κόσμο στις οποίες είναι νόμιμος ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, αλλά και η υιοθεσία από ζευγάρια τέτοιου τύπου. Είναι –επίσης σε αντίθεση με την Ελλάδα- μία από αυτές τις χώρες που μπορείς να περπατάς στο δρόμο και να βλέπεις έναν άντρα να φιλάει έναν άλλο άντρα ή μια γυναίκα να φιλάει μία άλλη γυναίκα, με τόση άνεση όση έχουν και τα ζευγάρια διαφορετικού φύλου, αλλά και χωρίς παράξενα βλέμματα από τους γύρω. Δυστυχώς, όμως, ακόμα και στην Ισπανία, και συγκεκριμένα στη Βαρκελώνη, ο καπιταλισμός έχει βρει τον τρόπο του να εισχωρεί σε πεδία διεκδίκησης και αγώνα για την Αριστερά και το κίνημα και να τα ενσωματώνει με αρκετή επιτυχία.

Το σύνθημα του φετινού Barcelona Pride 2014 είναι «Τα LGBT δικαιώματα είναι ανθρώπινα δικαιώματα». Το φετινό μανιφέστο μιλάει για αγώνα κόντρα στον ιό HIV, για αγώνα για μια άλλη κοινωνία χωρίς ανισότητες και χωρίς ομοφοβία, τρανσφοβία, ξενοφοβία, ρατσισμό και σεξισμό. Ζητάει κοινωνικές παροχές για τα LGBT άτομα και υποστηρίζει το σχέδιο νόμου που εγκρίθηκε από την Καταλανική Βουλή ενάντια στην ομοφοβία (ένα σχέδιο νόμου που μεταξύ άλλων προβλέπει την από-παθολογικοποίηση της τρανσεξουαλικότητας, την επέκταση του προϋπάρχοντος νόμου για τους μετανάστες, τη δυνατότητα λεσβιακών ζευγαριών να έχουν υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, τη βελτίωση της διαβίωσης των τρανς γυναικών που βρίσκονται στις φυλακές και διάφορα άλλα). Όλες αυτές οι θετικές πρωτοβουλίες, μαζί με τις αντίστοιχες που έχουν ήδη πάρει η ΕΕ και ο ΟΗΕ για την «αποποινικοποίηση κάθε πράξης που αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου», μας δείχνουν την γενική κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθούμε ως LGBT κίνημα. Ωστόσο, θα μπορούσε κάποιος/α να αναρωτηθεί: τελικά με ποιο τρόπο αγωνίζεται και τι ακριβώς διεκδικεί σήμερα το LGBT κίνημα; Μπορούμε να αρκεστούμε μόνο σε αυτή την πολύ γενική κατεύθυνση, αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε ριζικά την καταπίεση των LGBT ανθρώπων;

Βέβαια, όταν μιλάμε για το Barcelona Pride μάλλον δε μπορούμε να πούμε ότι μιλάμε ακριβώς για το LGBT κίνημα. Σαφώς στη διοργάνωσή του συμμετέχουν πολλές τοπικές LGBT συνελεύσεις και συλλογικότητες, όμως όχι μόνο αυτές. Συμμετέχουν επίσης και χρηματοδοτούν πολλοί από τους επιχειρηματίες της πόλης, όμως όχι οποιοιδήποτε επιχειρηματίες, αλλά οι ιδιοκτήτες μεγάλων και μικρότερων club που απευθύνονται στο LGBT κοινό της πόλης. Και φυσικά το κάνουν αφήνοντας το σημάδι τους, αφού τον τρόπο διασκέδασης που προωθούν και στα δικά τους μαγαζιά επιβάλλουν και στο χαρακτήρα του Pride, προωθούν δηλαδή τραγουδιστές και τραγουδίστριες πολύ συγκεκριμένου lifestyle, αυτού της κυρίαρχης κουλτούρας, των ακριβών ρούχων και κοσμημάτων, του τυποποιημένου ανθρώπου όπως τον παρουσιάζει η τηλεόραση, ενός lifestyle που μόνο με την πάλη για μια δίκαιη κοινωνία δε μπορεί να συμβαδίσει.

Και προφανώς οι επιχειρηματίες αυτοί έχουν μόνο να κερδίσουν από κάτι τέτοιο. Συντηρώντας μια τέτοια κουλτούρα μέσα σε ένα χώρο που είναι το μεγαλύτερο ετήσιο γεγονός για το LGBT κοινό, ενισχύουν την προσπάθεια του καπιταλισμού διεθνώς να παρουσιάσει τα LGBT άτομα σαν ένα πολύ συγκεκριμένο στερεότυπο/καρικατούρα, εξασφαλίζοντας έτσι περισσότερο κοινό για τα μαγαζιά τους, τα οποία παρεμπιπτόντως είναι και πολύ ακριβά.

Μπροστά σε αυτή την προσπάθεια του συστήματος να ισοπεδώσει τις επιλογές μας και τις ζωές μας, οφείλουμε να αναρωτηθούμε αν αυτό που μας προσφέρουν είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε. Όσο δε χτίζουμε εναλλακτικές, είναι λογικό η κουλτούρα αυτή να αναπαράγεται και να διαιωνίζεται, αναγκάζοντάς μας να πουλάμε τη σεξουαλικότητά μας σε αυτούς που θυσιάζουν τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του LGBT κινήματος στο βωμό του κέρδους. Οφείλουμε να τους απαντήσουμε ότι δε θέλουμε να είμαστε κομμάτια του σάπιου προτύπου ανθρώπου που μας σερβίρουν, αλλά του ανθρώπου που ζει χωρίς καταπιέσεις κανενός τύπου. Και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της πατριαρχίας και ενός συστήματος τόσο σάπιου και αντιφατικού όσο ο καπιταλισμός, μαζί με όλους τους καταπιεσμένους και τις καταπιεσμένες, άντρες, γυναίκες, gay, λεσβίες, bi, trans, ντόπιους, μετανάστες, στην Ισπανία, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο!