Η Εξουσιαστική υποβολή και η Σεξουαλική καταστολή*

του Βαγγέλη Γαβριηλίδη

(από το τεύχος 54 του "Κόκκινο", Απρίλιος-Μάιος 2013)

Γιατί δεν εξεγείρεται ο κόσμος; Ένα κομμάτι της Αριστεράς θεωρεί πως έχει παραπλανηθεί, εξαπατηθεί, απογοητευτεί, ηττηθεί, φοβηθεί ... και γι’ αυτό δεν εξεγείρεται. Δείχνοντας τον κόσμο, όμως, ξεχνά να δείξει τον εαυτό του και ασκώντας αυτοκριτική να πάρει  το δικό του μερίδιο ευθύνης που - με τη διστακτικότητα, τη μεγαλοστομία, το σεκταρισμό και τα όνειρα δόξας και εξουσίας - αποθαρρύνει τον κόσμο. Ένα άλλο, πιο συνειδητό κομμάτι, αποδέχεται τα λάθη που έχουν γίνει και διαπιστώνει πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τη σύγκρουση, τις θυσίες, την επιμονή και συστηματική δουλειά, προκειμένου να αλλάξουμε τον κόσμο, να φέρουμε την κοινωνική πρόοδο και να σπάσουμε τα δεσμά που μας καταπιέζουν.

Και οι δύο αυτές απόψεις, ωστόσο, δεν μπορούν να απαντήσουν επαρκώς στο γιατί οι μάζες μπορούν να παραπλανηθούν, απογοητευτούν και εξαπατηθούν τόσο εύκολα, όπως λέει η πρώτη άποψη, ή να περιμένουν πάντα από μια ηγεσία να σηκώσει το βάρος και να μπει μπροστά στον αγώνα. Πολλοί θα πουν « Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους (το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τα ΜΜΕ, η οικογένεια) βρίσκονται υπό την έλεγχο της άρχουσας τάξης». Κατά συνέπεια οι μηχανισμοί αυτοί αναπαράγουν καθημερινά τις ιδέες, τις αξίες και τις προτιμήσεις της άρχουσας τάξης.

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τις περιπλοκές της εκμετάλλευσής τους, ότι δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν την αναγκαστική διανοητική και προσωπική τους καθήλωση, ότι δεν τολμούν να συνειδητοποιήσουν το κενό της ζωής τους, ότι δεν γνωρίζουν τον ουσιαστικά κατασταλτικό χαρακτήρα τόσων πολλών παραγόντων που θεωρούν «ορθολογικούς», «κοινότυπους», «φανερούς» ή «φυσικούς» (όπως λόγου χάρη η ιεραρχία και η ανισότητα), ότι φοβούνται την πρωτοβουλία και την αυτενέργεια, τη δημιουργία καινούριων σκέψεων και το άνοιγμα νέων δρόμων κι ότι είναι πάντα πρόθυμοι ν’ ακολουθήσουν αυτόν ή εκείνο τον ηγέτη (που τους υπόσχεται το φεγγάρι), αυτό ή εκείνο το κόμμα (που αναλαμβάνει να μεταβάλει τον κόσμο «εξ ονόματός τους»), οφείλεται στην ύπαρξη ισχυρότατων παραγόντων που υποβάλλουν τη συμπεριφορά τους από πολύ μικρή ηλικία και παρεμποδίζουν την προώθησή τους σ’ ένα διαφορετικό είδος συνείδησης.

Μαθαίνοντας να υπακούουν στους γονείς τους, τα παιδιά υποβάλλονται στην έννοια της υποταγής γενικά. Ο σεβασμός και η υπακοή που έμαθε στο οικογενειακό περιβάλλον θα εκδηλωθούν, όταν το παιδί αντιμετωπίσει κάποιον «ανώτερο» στην κατοπινή του ζωή. Η σεξουαλική καταπίεση από τους ήδη σεξουαλικά καταπιεσμένους γονείς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας υποβολής.

Για να εξουδετερώσουν ή περιορίσουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες και την εξέγερσή τους ενάντια στους γονείς, αναγκάζονται αρχικά να υποταχθούν στην καταπιεστική εξουσία των γονιών (μαθαίνοντας έτσι να υποτάσσονται σε κάθε είδους καταπιεστική εξουσία) και στη συνέχεια να εσωτερικεύσουν την καταπίεση και να ταυτιστούν μ’ αυτή.

Έτσι, όπως λέει ο Βίλχεμ Ράιχ, «η σεξουαλική καταπίεση υποβοηθά την πολιτική αντίδραση, όχι μόνο με αυτή τη διαδικασία που κάνει το μαζικό άτομο παθητικό και απολίτικο, αλλά και προκαλώντας μέσα στη δομή του ένα ενδιαφέρον για τη δραστική υποστήριξη της εξουσιαστικής τάξης πραγμάτων».

Οι εποχές είναι δύσκολες, υπάρχει κοινωνική δυστυχία, μεγάλοι αγώνες μάς περιμένουν, αλλά η προετοιμασία της σεξουαλικής χειραφέτησης είναι μέρος της συνολικής προετοιμασίας που κάνουμε, για να γκρεμίσουμε την άδικη και βάρβαρη κοινωνία που ζούμε, φέρνοντας στη θέση της μια κοινωνία ισότητας, ειρήνης και απελευθέρωσης.

*Ο τίτλος του άρθρου και μέρος του περιεχομένου του προέρχεται από το εξαιρετικό βιβλίο του Maurice Briton “Το παράλογο στην πολιτική”.

ΛΟΑΤ ζήτημα και τρανσφοβία: Μια σημαντική ιδεολογική μάχη για την Αριστερά!

Άραγε πόσο μεταλλαγμένοι είναι οι διεμφυλικοί άνθρωποι; Μπορείς να χαρακτηρίσεις κάποιον ότι είναι... τρανσέξουαλ; Γιατί ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος "τρανσέξουαλ" με τόσο απαξιωτικό τρόπο; Μήπως η εσωτερικευμένη τρανσφοβία συμβάλλει στην ενίσχυση της ομοφοβίας εν γένει;

Μεταξύ των σκοπών της ομάδας lgbt/Κόκκινο είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γύρω από το ΛΟΑΤ ζήτημα, όπως επίσης και ο διάλογος για το θέμα αυτό, τόσο στα πλαίσια της αριστεράς όσο και ευρύτερα της κοινωνίας. Θα επιχειρήσουμε λοιπόν, να δώσουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε πιο πάνω.

Μία απ' τις πιο συχνές παρανοήσεις για τους διεμφυλικούς ανθρώπους έχει να κάνει με την υποτιθέμενη μετάλλαξή τους από το ένα φύλο στο άλλο. Η παρανόηση αυτή ίσως τροφοδοτείται και από τον ίδιο τον όρο "trans", που πάντως σημαίνει αλλαγή/μετάβαση και όχι μετάλλαξη. Στην πραγματικότητα, οι διεμφυλικοί/-ές διεκδικούν το δικαίωμα να επαναπροσδιορίζουν το κοινωνικό (gender) και το βιολογικό τους φύλο (sex), χωρίς να περιορίζονται από τις συμβάσεις και τα προκαθορισμένα όρια του βιολογικού φύλου που επιβάλλει ο ετεροσεξισμός. Οι διεμφυλικές (τρανς) γυναίκες διεκδικούν το δικαίωμά τους να αυτοπροσδιορίζονται έτσι, ενώ μπορεί να γεννήθηκαν με ανδρικά σεξουαλικά όργανα. Αν κάποια στιγμή προβούν σε εγχείριση επαναπροσδιορισμού φύλου, δεν πρόκειται ούτε για αλλαγή ούτε για μετάλλαξη, αλλά για επαναπροσδιορισμό. Το ίδιο ισχύει και για τους τρανς άνδρες. Κανένας τρανς άνθρωπος δε μεταλλάσσεται, είτε κάνει είτε δεν κάνει εγχείριση. Οι επεμβάσεις που κάνουν οι τρανς άνθρωποι και οι ορμόνες που τυχόν παίρνουν είναι για να συμβαδίσει η εξωτερική τους εμφάνιση με αυτό που νοιώθουν και θέλουν. Η αλλαγή μέσω της επέμβασης αφορά ΜΟΝΟ την εξωτερική εμφάνιση του γυμνού σώματός τους. Τίποτα παραπάνω από αυτό…

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η διεμφυλικότητα αφορά ολόκληρο το (στα ζητήματα φύλου ίσως και μεταβλητό) "είναι" ενός τρανς ανθρώπου και προφανώς δεν έχει να κάνει με την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του. Είναι αδιανόητο να χαρακτηρίσουμε απαξιωτικά κάποιον άνθρωπο ως τρανς. Η διεμφυλικότητα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως χαρακτηρισμός! Όπως αντίστοιχα δε γίνεται να χαρακτηρίσουμε κάποιον άνθρωπο ότι είναι μαύρος ή γυναίκα ή τσιγγάνος, καθώς πρόκειται για μόνιμες ιδιότητές τους και όχι για στοιχεία του χαρακτήρα ή της συμπεριφοράς τους (βέβαια η διεμφυλικότητα δεν είναι πάντα τόσο προκαθορισμένη ιδιότητα ούτε και οπωσδήποτε σταθερή/μόνιμη). Είναι τελείως άστοχος, λοιπόν, ο χαρακτηρισμός μιας αριστεράς ότι είναι τρανσέξουαλ (αντίστοιχα: μαύρη αριστερά, γυναικεία αριστερά, τσιγγάνικη αριστερά, ΑΜΕΑ-κουτσή αριστερά, κλπ).

Η αποθέωση της Βιολογίας πάνω στα ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας έχει δυστυχώς συμβάλει στην εσωτερίκευση της τρανσφοβίας μέχρι και σε προοδευτικούς και αριστερούς ανθρώπους, που – άθελα τους – χρησιμοποιούν τρανσφοβική και γενικότερα σεξιστική γλώσσα. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος τα τρανσφοβικά λεκτικά ξεσπάσματα να ενισχύσουν και - το χειρότερο - να "νομιμοποιήσουν" την απροκάλυπτη τρανσφοβία και ομοφοβία που τον τελευταίο χρόνο έχει εισβάλει στην πολιτική ατζέντα μέσω των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και των «λάιτ» (;) ακροδεξιών του Καμένου. Και αν τελικά επικρατήσει αυτή η απροκάλυπτη τρανσφοβία και ομοφοβία των ναζιστών (με αποτέλεσμα να περιοριστεί ακόμα περισσότερο η δυνατότητα για ελεύθερη έκφραση φύλου και ερωτισμού), τότε θα έχουμε άλλη μια οδυνηρή ιδεολογική ήττα της Αριστεράς. Γιατί η νικηφόρα αντιμετώπιση του σημερινού ακραία νεοφιλελεύθερου και ταυτόχρονα νεοσυντηρητικού καπιταλισμού δεν απαιτεί μόνο οικονομικούς και πολιτικούς αγώνες, αλλά και ιδεολογικούς, που δυστυχώς τόσο έχουν υποτιμηθεί από την Αριστερά, δεκαετίες τώρα.

Είναι αναγκαίο λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει σταθερά να στέκεται στο πλευρό των τρανς όπως το πράττει ως τώρα, επιμένοντας ακόμα περισσότερο στη ΡΙΖοσπαστική υπεράσπιση των ολότελα δίκαιων αιτημάτων τους!

ομάδα lgbt/ΚΟΚΚΙΝΟ

lgbt@kokkino.org